Sa
normativizatzione linguìstica est su protzessu de isvilupu e istabilimentu de normas linguìsticas, duncas de una
normativa, de prescritziones de riferimentu iscritu in contu de ortografia, morfolologia, sintassi, lèssicu de una limba determinada. Est unu protzessu definidu finas de
istandardizatzione.
Sa norma podet èssere basada in sa traditzione literària, in una variedade reale leada a modellu o in una mediatzione intre variedades, chi currispondet a solutziones reales, comente est, pro sa limba sarda, sa norma isperimentale de sa Limba Sarda Comuna, LSC, adotada dae sa RAS cun sa Delìbera de Giunta n. 16/14 de su 18 de abrile de su 2006. Sa norma iscrita podet èssere cumpretada cun normas de riferimentu chi istabilint sa pronùntzia, duncas sa ortoepia de sa limba normativizada.
A su sòlitu, custu protzessu e custa normativa est istabilida dae entidades linguìsticas reconnotas (formada dae espertos) pro s'autoridade issoro o ca sunt incarrigadaos dae unu podere polìticu chi tenet interessu a s'impreu ufitziale de una limba e cheret normas seguras, costantes, universales.
Sa
normativizatzione est un'atzione chi podet pretzèdere un'atzione de
normalizatzione de una limba, duncas una polìtica de impreu
normale de sa limba in cada àmbitu e usu, in sa sotziedade e in su territòriu, chi, pro custu mutimus
polìtica linguìstica, chi adotat mesuras de
pranificatzione lingùistica.